Protocolitis is
een ziekte die maakt dat mensen eerst naar systemen, regels, afspraken, schema's en dergelijke kijken en dan pas, als ze dat al doen, naar elkaar.
Protocolitis is de ultieme ontkenning van de schoonheid, diversiteit en speelsheid van het leven.
Dit laatste heeft protocolitis gemeen met sommige politieke systemen - ik noem geen namen. Over de weerzinwekkendheid van die systemen is iedereen het eens. Waarom dan niet over de vreselijkheid van protocolitis?
Protocolitis is de uitwas van een noodzakelijk kwaad: we kunnen inderdaad niet zonder organisatie en bestuur. Maar zoals elk fenomeen hebben ook organisatie en bestuur de neiging zichzelf te groot te maken en te vergeten dat ze middel zijn in plaats van doel.
Protocolitis is verwant aan bureaucratie. Zij is bij uitstek het instrument van de maakbare & beheersbare samenleving.
