Beste Jan, fijn dat je toch nog reageert, ik dacht dat je het niet zou doen en was me zojuist aan het bezinnen op het 'hoe nu verder'. Ik beschik weliswaar niet over de middelen waarover jullie beschikken maar dat maakt mijn mening nog niet minder waard c.q. waardevol.
Je zult misschien begrijpen dat ik het onverstandig vind
dat jullie de gekozen weg bewandelen en niet bereid zijn een deel van de regie uit handen te geven – al begrijp ik de politieke overwegingen daarachter natuurlijk wel. De gekozen weg betekent immers onvermijdelijk een herhaling van zetten en een continuering van het huidig beleid, daarmee is niemand geholpen, jullie zelf volgens mij ook niet, mind my words. Het zou van kracht getuigen als jullie je kwetsbaarder zouden opstellen, in mijn filosofie is kwetsbaarheid een kracht en onkwetsbaarheid juist een teken van zwakte. Maar goed, aan de andere kant ben ik ook niet verbaasd over de door jullie gekozen weg. Hij is een bevestiging van de stand van zaken. Daarentegen ben ik wel verbaasd over het feit dat jullie dat niet inzien. Daarvoor heb ik jullie toch weer te hoog.
dat jullie de gekozen weg bewandelen en niet bereid zijn een deel van de regie uit handen te geven – al begrijp ik de politieke overwegingen daarachter natuurlijk wel. De gekozen weg betekent immers onvermijdelijk een herhaling van zetten en een continuering van het huidig beleid, daarmee is niemand geholpen, jullie zelf volgens mij ook niet, mind my words. Het zou van kracht getuigen als jullie je kwetsbaarder zouden opstellen, in mijn filosofie is kwetsbaarheid een kracht en onkwetsbaarheid juist een teken van zwakte. Maar goed, aan de andere kant ben ik ook niet verbaasd over de door jullie gekozen weg. Hij is een bevestiging van de stand van zaken. Daarentegen ben ik wel verbaasd over het feit dat jullie dat niet inzien. Daarvoor heb ik jullie toch weer te hoog.
We zullen zien hoe het verder gaat. Vermoedelijk zal alles voortgaan zoals altijd en zal deze fase over een paar weken een zoveelste rimpeling blijken te zijn, met (in mijn opinie) de Hogeschool, de medewerkers, de studenten en het onderwijs als slachtoffer en jullie als overwinnaars. Het spijt me dat ik het zo zie maar zo zie ik het. Ik hoop en verwacht wel dat je zowel begrijpt als aanvaardt dat ik me er niet zonder meer bij neerleg. Ik heb altijd geloofd in debat: waar het wrijft glanst het. En helaas, de HU, ook de door mij geliefde SVJ, is dof geworden. Ik vind dat een treurig feit.
We spreken elkaar, al dan niet tijdens jullie sessies.
Met vriendelijke groet,
Chris van der Heijden
Op 06-04-16 08:49 schreef Jan Bogerd <jan.bogerd@hu.nl>:
Beste Chris,
We hebben je bericht in goede orde ontvangen en ook de rest van je boodschap is helder doorgekomen. Wij hebben er voor gekozen om de diverse vormen van gesprek die wij hebben met mensen in de organisatie te intensiveren in dagelijkse dialoogsessies de komende weken. De inhoud van deze bijeenkomsten wordt bepaald door de aanwezigen. Wij luisteren en geven antwoorden als er vragen zijn.
Ik wil je van harte uitnodigen om gebruik te maken van deze gelegenheid om je ervaringen, zorgen en vragen met ons te delen en toe te lichten.
Hartelijke groet, Jan
