In Regelland kost een reparatie van 600 euro 6000 euro. Voor wie is de winst?

De Volkskrant berekende een dezer dagen dat 90% van de door de NAM betaalde vergoedingen voor schade aan woningen tengevolge van gaswinning naar experts gaat, en slechts 10% naar daadwerkelijk herstel. Hoe zou het nu toch komen dat dit helemaal niet verbaast? Simpel, het is de tendens. Weliswaar is deze extreem maar uitzonderlijk is hij niet. Door en met de Nederlandse regulatureluur gaat er steeds meer geld naar degenen die 'het regelen' en steeds minder geld naar degenen die met hetgeen geregeld is of geregeld zou moeten worden direct te maken hebben. Onderwijs, zorg, sociale diensten, het is steeds hetzelfde verhaal. Nederland kent een diensteneconomie. Mooi. Maar als die diensten verricht worden omwille van de diensten en niet omwille van de zaak, loopt er iets radicaal fout.

Er loopt iets radicaal fout, al een hele tijd. Een kind ziet het. Maar we gaan gewoon door. Ooit regelden we zaken, nu regelen we de regels van de regelaars die de regels van andere regelaars die weer regels van hun voorgangers geregeld hebben - met totale ontregeling en onbetaalbare kosten tot gevolg.

Een voorbeeld uit het onderwijs? Per faculteit of zelfs opleiding worden er steeds meer mensen aangesteld die de centrale directieven in goede banen moeten leiden. Roosters bijvoorbeeld. Eerst worden mensen dus gecentraliseerd (1 dienst) en vervolgens worden er op lager niveau weer mensen aangesteld om die centralisatie in goede banen te leiden. Tel uit je verlies...

Protocoleutentaal

One size (NEVER) fits all. Xedule & de volgelingen van Procrustes

Afgelopen jaar hoorde ik sommige collega's, managers, al regelmatig klagen over iets dat Xedule heet. Ik hoorde het aan, haalde verder mijn schouders op. Ik had er niets mee te maken en interessant klonk het evenmin. Iets van een nieuw systeem om te roosteren en werkverdelingen te maken. Het zal wel. Het lijkt wel of er iedere twee jaar of zo iets nieuws in deze richting bedacht wordt. Nu dus weer Xedule.

Maar vorige week kwam Xedule opeens mijn wereld binnen. Ik was in het buitenland en kreeg ongeruste mails van studenten en collega's over het rooster van het volgende blok. Een groep studenten had drie tussenuren, een docent op drie verschillende dagen 1 les. Lekker! En het ergste van al was dat tegelijkertijd meegedeeld werd dat er geen conceptroosters meer gemaakt werden. Dit was het! Slikken of stikken.
De lieve ziel op onze faculteit die voor deze ellende de vraagbaak (niet de verantwoordelijke persoon) is, kan wel iets veranderen maar moet daartoe een formulier invullen dat ondertekend moet worden door... Nou ja, je begrijpt wel. Gekkenwerk dus.
Vandaar dat ik me gisteren toch maar even in Xedule verdiept heb, zowel wat daarover op ons Wereldwijdewaanzin als op de Hu-site te vinden is. In twee woorden samengevat: verkooppraatjes en projectleidersgekwaak (lees zelf maar!) ofwel:

Xedule is een perfect systeem dat met een paar drukken op de knop de volledige 'onderwijslogistieke keten' op orde brengt. Iedereen gelukkig!

Niet dus.