Misschien weet je zo goed even niet wie ik bedoel maar je hebt vast wel 's iets van haar gezien en zeker gehoord: dat kleine half-Nederlandse, half-Amerikaanse meisje dat een paar jaar geleden (2016) op 12-jarige leeftijd America's Got Talent won en sindsdien nauwelijks meer weg te denken is uit het huidig muzieklandschap. Bij sommige van haar liedjes springen, althans mij, de tranen meteen in de ogen. Volgens de protocoleuten kan dat helemaal niet. Grace schendt zo'n beetje alle regels van het spel. Haar stem kraakt. Ze is geen oogverblindende schoonheid - althans niet een volgens het boekje. Ze is een kind. Haar tanden staan raar. Ze bespeelt een gek instrument. Ga zo maar even door. En toch, toch... juist om al die redenen steekt Grace met kop, schouders, ja zelfs knieën, hoe klein ze ook is, boven zo goed als haar rivalen uit.Wie dat begrijpt & aanvaardt, steekt meteen die hele onderwijsregulatureluur in de fik. Zie ook Darwin aan de HU. Want wat a beautiful thing, beautiful, meer dan dat. Luister maar.
En oja, weet je wat de titel van Grace' eerste plaatje was: Perfectly imperfect. Dat kan geen toeval zijn.
