Een serie willekeurige citaten uit een lange lange lijst
- De presentatie van Jan Bogerd was een sterk staaltje retorica. Jan was uiterst charmant. Er waren plus minus 30 docenten van een zekere leeftijd en bijna niemand waagde het om kritiek te uiten.
- Gisteren ben ik trouwens naar de discussiebijeenkomst met het CvB geweest. Ze stelden zich open op en luisterden aandachtig. Ze gaven aan te zijn geschrokken van de voorbeelden. Een van de aanwezigen herkende zich niet in de kritiek en vond dat je als je klachten hebt van organisatorische of beleidsmatige aard die gewoon met je leidinggevende moet bespreken. Ik antwoordde daarop dat mijn leidinggevenden mij doorgaans gelijk geven en zichzelf ook blauw ergeren. Vervolgens geven ze echter aan er ook niets aan te kunnen doen, want dat ‘’het’’ van boven uit de HU komt en dat ze daar ook geen invloed op hebben.
- De Hu heeft met veel dedain, de associate-degree de nek omgedraaid. Dat past natuurlijk niet in de ambitie om een echte havo-universiteit te worden met echte Havo-professoren. En toch is dat jammer. De studentenpopulatie is veranderd. Ze zijn niet dommer geworden, er komt een andere groep binnen, En de slimmerds die vroeger nog wel eens kozen voor een HBO-opleiding kiezen nu automatisch voor de universiteit.
- In de daarvoor gereserveerde collegezaal installeer ik de laptop met de powerpoints van de sprekers, en de microfoons die de school geleverd heeft. Daarna wil ik de lokalen voor de workshops gaan checken, maar dan blijkt dat ik niet weg kan. De lokalen en zalen kunnen met ingang van die dag niet meer op slot. Beleid: op deze manier houden we alles lekker open en beschikbaar voor studenten. Ik kan dus niet eens naar de wc, tenzij ik de laptop afkoppel en meeneem, evenals de koffers met microfoons.
- Gisteren bleek ik voor mijn eerste les (24 studenten) geroosterd te zijn in een lokaal zonder enige ventilatiemogelijkheid. Er kan zelf geen raam worden opengezet. Dit lokaal voldoet dus niet aan ARBO normen, maar de HU roostert het wel in. Studenten beklaagden zich over het gebrek aan zuurstof.
- Als cursuscoördinator dien ik de ACO in te vullen. Als coördinator van zowel stages als afstuderen is het echter onmogelijk de juiste gegevens in te voeren. Daarvoor is het systeem te star. Stages duren namelijk geen tien weken en houden zich niet aan de vijf vastgestelde onderwijsperiodes. De ACO heeft echter maar één smaak: cursussen van tien weken en maximaal vijf keer per studiejaar. Voor alles wat hiervan afwijkt is geen ruimte in het systeem. Zo creëert de HU dus een verschil tussen de ‘digitale’ werkelijkheid en de reële werkelijkheid.
- Vorige week stond er een bericht op de balie van de receptie. Het ging over de sluiting van het STIP. Het is een schandalig bericht. Ik citeer 'we willen onze dienstverlening aan studenten verbeteren. Dat doen we al door Askhu'; of 'het is belangrijk dat we bij het STIP goed bereikbaar zijn. De telefonische bereikbaarheid wordt stabieler.' Het is tenenkrommend dat men een regelrechte bezuiniging en verarming als een soort verbetering probeert te presenteren. Ik denk vaak terug aan George Orwell's Animal Farm waarin dezelfde misleiding werd toegepast.
- De bezuiniging op het OBP zou ten goede komen van het onderwijs. Maar als docenten de taken moeten doen die wij niet meer mogen doen, dan worden de OBP-taken duurder uitgevoerd, want door docenten....
- Wij moeten een duur HU-Professionaliseringstraject doorlopen. De cursussen worden vnl. gegeven door mensen van externe bureaus en op externe locaties: duur dus. Het woord student valt nauwelijks, het woord bedrijf des te meer.
- Centraliseren en digitaliseren: dat lijkt de manier om te bezuinigen op de ondersteuning. Onder tussen doen we natuurlijk steeds meer zelf (de lijst voorbeelden lijkt me overbekend) en raken we verstrikt in regels en anonieme personen ver weg in de HU die ons niet kennen. Ik voeg een voorbeeld toe van INDEX-boeken. Drie boeken niet via INDEX besteld, omdat de zoektocht naar de juiste regels en later de juiste link om boeken te bestellen ontbrak. Schadepost inmiddels nog 91.50 euro (was 191.50 euro) . De regel is per 1-1-2015 meerdere malen gecommuniceerd luidt de papieren HU-stem van ask@HR!!!
- Declareren van reiskosten (OV-kaart) als ik stages bezoek, laat ik al enige tijd achterwege. Ik probeer weer moed te verzamelen hoe dat moet. Vorige ronde werd ook dat afgewezen.
- Vriendjespolitiek. Afgelopen jaar is er een nieuwe directeur aangesteld binnen ons instituut. Hiervoor is geen sollicitatieprocedure in gang gezet, er is een bekende van de faculteitsdirectie neergezet. De beoordeling (in kader van RGW) binnen ons instituut lijkt nog het allermeest op vriendjespolitiek. Mijn leidinggevende (opnieuw letterlijke bewoordingen), mag slechts 2 personen beoordelen met een uitstekend functioneren. Toen een collega die goed contact heeft met mijn leidinggevende aangaf dat zij graag uitstekend beoordeeld wilde worden, gebeurde dit ook.
- Dit zijn slechts globale schetsen van wat er in mijn ogen allemaal misgaat. Het is in ieder geval reden voor mij om op zoek te gaan naar een andere baan. Want ik wil niet net als alle collega's die hier al meer dan 10 jaar werken me zo volledig uitgeblust voelen dat de enige reactie die ik dan nog kan geven is 'ach ja, het is de HU he'.
- Ik heb mij aangewend om voornamelijk energie te stoppen in de positieve kanten van het werken bij de HU. Ik geniet van studentcontacten, zowel in onderwijs, stage als bij het decanaat. In mijn kleine werkkringen heb ik fijne collega’s en betrouwbare leidinggevenden. Van HU centraal, verordeningen, regels, systemen probeer ik zo ver mogelijk weg te blijven. Afgelopen winter ben ik 3 maanden bezig geweest met het declareren van 15 euro voor frisdranken bij een supervisorenbijeenkomst. De salarisadministrateur heeft mijn aanvraag een paar keer afgekeurd, in ieder geval eenmaal omdat ik 75 cent statiegeld om de bon had staan die niet gedeclareerd mocht worden. Dit voorbeeld weet ik nog. Andere incidenten en incidentjes verdring ik zo snel mogelijk. Voor mijn lijfsbehoud.
