If you put fences around people, you get sheep...

De klacht van Poseidon

Aan de Rotterdamse haven

verhaal van Kafka over Poseidon die de hele dag zit te rekenen en te managen om de zeeën een beetje op orde te houden. Wat een pisbaan...

So hatte er die Meere kaum gesehn, nur flüchtig beim eiligen Aufstieg zum Olymp, und niemals wirklich durchfahren.

Poseidon saß an seinem Arbeitstisch und rechnete. Die Verwaltung aller Gewässer gab ihm unendliche Arbeit. Er hätte Hilfskräfte haben können, wie viel er wollte, und er hatte auch sehr viele, aber da er sein Amt sehr ernst nahm, rechnete er alles noch einmal durch und so halfen ihm die Hilfskräfte wenig. Man kann nicht sagen, daß ihn die Arbeit freute, er führte sie eigentlich nur aus, weil sie ihm auferlegt war, ja er hatte sich schon oft um fröhlichere Arbeit, wie er sich ausdrückte, beworben, aber immer, wenn man ihm dann verschiedene Vorschläge machte, zeigte es sich, daß ihm doch nichts so zusagte, wie sein bisheriges Amt.

Een lesje van de Finnen: zorg dat docenten goed uitgerust zijn...

Is het Nederlands onderwijs goed?

Tja.

Er is in ieder geval veel gedoe. Het is een van de redenen dat twee broers, historicus Erik Ex (30) en zijn broer Luuk (28), journalist, in 2017 aan zoiets als een wereldreis begonnen. Over hun reis publiceerden zij niet alleen zelf maar werd ook door anderen heel wat gepubliceerd. Op basis van hun ervaringen komen de twee met aanbevelingen. De eerste daarvan deden zij in Finland op en luidt: zorg dat docenten goed uitgerust zijn. Dus pas op voor overspanning, klacht nr 1 onder Nederlandse leraren.

Voor meer zie:

• https://www.facebook.com/Onderwijsreis/
• https://de-edyssee.com/
• https://www.nieuworganiseren.nu/actueel/zeven-lessen-beter-onderwijs/

De trechter van verdunning

Verander zorg door, bijvoorbeeld, onderwijs & het plaatje spreekt voor zich.

Meer

Wanneer gaat de HU Rijnlands?

zie hier

Uit betrouwbare bron weet ik dat in de top van de HU uitvoerig gesproken wordt over het opzetten van een volstrekt ander type organisatie, zeg een Rijnlandse (zie ook hier), dat wil zeggen een organisatie die niet top down werkt, alle vertrouwen heeft in zijn medewerkers, niet in de eerste instantie uit is op rendement enzovoort.

Bij de opzet van een dergelijk type organisatie speelt een bijna onoverkomelijk probleem: dat het feitelijk het einde van de HU betekent. Want na meer dan dertig jaar centraliseren is het moment aangebroken om te decentraliseren. Iedereen weet dat, iedereen begrijpt dat, bijna iedereen is er ook een voorstander van maar... het botst met belangen want betekent ook dat degenen die hoog in de boom zitten naar beneden moeten klauteren. Dat is niet in hun belang want brengt statusverlies, machtsverlies en inkomensverlies met zich mee. Wie heeft daar nu zin in. En dus gaan de protocoleuten, tegen beter weten in, door met centraliseren, door met managertje of directeurtje spelen, door met het opstellen van schema's. regels, formulieren, targets, door kortom met het type organisatie dat zij in de jaren tachtig, negentig en nul (2000 e.v.) geleerd hebben en succesvol hebben zien worden: het Anglo-Amerikaanse.

De voorstanders van het Anglo-Amerikaanse model zwemmen al jaren tegen de stroom in, onmiskenbaar. Wat in dit blog betoogd wordt, leeft overal - en wel zo sterk dat het welhaast ondenkbaar is dat het op den duur geen effect zal hebben. Maar welke bestuurder heeft de durf zover te gaan in de erkenning hiervan dat hij uit zijn boom klimt, een zaag pakt en begint mee te werken. De eerste die dat aan de HU doet, krijgt van mij een reep chocola - en een pleister.

Leiding geven doe je vooral aan jezelf...

Uit een blog van Jaap Boonstra:

Het is een wijdverspreide misvatting dat je leiding geeft aan anderen. Leiding geef je vooral aan jezelf. Het is de kunst om je ego in toom te houden en je niet tot held te laten maken. Leiders geven leiding aan zichzelf door stil te staan bij de eigen levensloop. Welke mensen, gebeurtenissen en plaatsen hebben je gevormd tot wie je bent? Welke overtuigingen zijn hieruit ontstaan? Effectieve leiders organiseren eerlijke feedback over zichzelf. Ze vragen anderen in hun omgeving wat ze goed hebben gedaan, wat behulpzaam was voor anderen, wat ze beter achterwege kunnen laten en wat ze voortaan beter anders kunnen doen. Succesvolle leiders zijn continu op zoek naar manieren om zichzelf te leren kennen en zichzelf te verbeteren.

Ik stop ermee! Een indrukwekkende brief van een kleuterjuf

De brief van Erica Ritzema is alweer vijf jaar oud maar heeft nog niets van zijn actualiteit verloren - ook niet voor docenten in het hoger onderwijs. Voor de volledige brief, zie hier. En voor mee info en kader, hier. En ook: Zwartboek Keuters in de knel. Hieronder enkele citaten uit de brief:

Na 38 jaar lang les te hebben gegeven op een basisschool in Tilburg, waarvan negenentwintig jaar aan kleuters, heb ik besloten aan het eind van dit schooljaar mijn werkzaamheden te gaan beëindigen. Ik kan en wil mij niet conformeren aan de huidige vorm van onderwijs, die mij zo dwingend wordt opgelegd.

Nu ben ik beland in een periode, waarin de kleuters de leerstof van groep drie krijgen voorgeschoteld en de resultaten moeten worden geregistreerd in een observatiemodel dat is voortgekomen uit de orthopedagogiek [alsof er alleen nog maar kinderen met afwijkingen zouden bestaan].

Kinderen zijn gereduceerd tot vaatjes, waarin ik dagelijks van bovenaf opgelegde informatie moet stoppen en daarnaast dien ik onmiddellijk de korte termijn resultaten te registreren. Alle accenten liggen op het cognitieve vlak, waarbij de mathematische en linguïstische onderdelen verreweg het zwaarst vertegenwoordigd zijn. Alles draait om snelle winst, opbrengstgericht werken wordt dat genoemd, just for profit, not for people.

Naar aanleiding van het werkbelevingsonderzoek aan de SVJ

Come gather 'round people
Wherever you roam
And admit that the waters
Around you have grown
And accept it that soon
You'll be drenched to the bone
If your time to you
Is worth savin'
Then you better start swimmin'
Or you'll sink like a stone
For the times they are a-changin'

Come writers and critics
Who prophesize with your pen
And keep your eyes wide
The chance won't come again
And don't speak too soon
For the wheel's still in spin
And there's no tellin' who
That it's namin'
For the loser now
Will be later to win
For the times they are a-changin'


Binnenkort meer...

Management, dat is voor waspoederfabrikanten...

Uit: De krant was koning van Leon de Wolff

Een witte staking?

Onlangs verklaarde ik mezelf en velen van mijn collega's op deze plek voor gek en schreef dat ik feitelijk veel meer werk dan het aantal vereiste uren. Ik beklaagde me geenszins daarover en stelde dat werk en leven bij mij zo door elkaar lopen dat ik dit meerwerk geenszins als een straf beschouw. Zo ben ik gewoon. Zoals zovele professionals. Dit bracht een collega ertoe me op het fenomeen 'witte staking' te wijzen, 'sciopero bianco' zoals dit blijkbaar in Italië ontstane fenomeen luidt: wat nu als iedereen precies doet wat en zoals het door het management c.q. de regels voorgeschreven wordt? Uit onderzoek blijkt, althans als ik de suggesties van de Utrechtse hoogleraar ethiek Ingrid Robeyns en collega Rutger Bregman mag geloven, dat het systeem  dan volledig in elkaar zou storten. Maar dat doen ze dus niet. Daarover wordt nogal eens geklaagd. Maar daarover moet dus gejubeld worden. Want deden professionals dat wel, weg onderwijs, weg zorg, weg Nederland.

Waarmee ik alleen maar wil zeggen dat we niet alleen veel beter moeten nadenken over de wijze waarop professionals belast worden maar ook over de wijze waarop ze steeds weer ter verantwoording worden geroepen. Mijn boodschap: laat veel meer los, iedereen vaart er beter bij, ook studenten, patiënten, burgers en buitenlui. Laat los voordat alom de witte staking uitbreekt.

Bij het afscheid van Remko van Broekhoven

Utrecht 12-2-2018

Remko, jouw opstappen bij de SVJ is geen toeval. Het is een zoveelste teken aan de wand. Welke wand, dat is eigenlijk het enige dat ik me nu even afvragen wil. Dus geen lofuitingen, geen persoonlijke anekdotes, dat doen anderen, gewoon één vraag: wat is er in afgelopen tijd gebeurd dat er zoveel onvrede is, overigens niet alleen op de SVJ maar in heel, ook het hoger onderwijs.

Het zal je niet verbazen dat het eerste antwoord dat ik geneigd ben op deze vraag te geven is: regels. We hebben simpelweg onszelf collectief in een keurslijf gedwongen, laten dwingen en nu het te laat is, schreeuwen we moord en brand. Terecht, dat schreeuwen maar het is voorlopig wel te laat. We hadden het nooit zover mogen laten komen.

Onze Jan is manager geworden

voor het liedje klik hier

Nooit een vak geleerd

Z'n handen staan verkeerd
Onze Jan is manager geworden
Nergens voor geschikt
Heeft ie 't geflikt
Onze Jan is manager geworden
Werken lukte nooit zo goed
Maar nu vertelt-ie hoe het moet
Onze Jan is manager geworden
Want heel vroeg begreep-ie al
De beste stuurlui staan aan wal
En bij voorkeur op een lullig ministerie of stadhuis
Onze Jan boven jan
Met z'n lege hersenpan
En z'n politieke vriendjes
Onze Jan

Het mopje van de directeur

Een man in een luchtballon is verdwaald. Hij zakt wat en ziet een vrouw op de begane grond lopen. Hij roept haar toe: "ik heb vrienden van mij beloofd hen over een uur ergens te vervoegen, maar ik heb geen idee waar ik juist ben!"

De vrouw roept terug: "u bevindt zich in een ballon op ongeveer 10 meter boven de begane grond. U zit tussen de 40 en de 41 graden noorderbreedte en tussen de 59 en 60 graden westerlengte."
"U bent ingenieur, hé?" vraagt de man.
"Inderdaad, hoe weet u dat?" vraagt de vrouw.
"Wel," zegt de man, "u heeft mij een technisch perfecte uitleg gegeven, maar ik weet niet wat ik met die informatie moet doen en heb nog steeds geen idee waar ik me juist bevind. In alle eerlijkheid heeft u me niet veel geholpen en u heeft me bovendien ook nog eens kostbare tijd gekost."

"En u bent directeur neem ik aan?" antwoordt de vrouw.
"Klopt, hoe weet u dat?"