Hoe bezuinig je? Door meer uit te geven

Het laatste bericht op dit blog, over de vraag hoe nu verder, met daarbij een pijnlijk schrijven van een decaan, leidde tot erg veel reacties, vooral van mensen die zich sociaal met het onderwijs en de HU bezighouden (of hielden). Ik schrik niet zo snel maar dit keer ben ik toch echt geschrokken: er is zoveel overeenstemming tussen de verhalen; is de HU een asociale organisatie geworden?

Hoe dan ook, een van degenen die reageerde, inderdaad ook een decaan, vertelde eveneens

Hoe nu verder - met daarbij een zeer verontrustend schrijven van een decaan

Ruim drie weken geleden kwam het NRC H'blad met het artikel dat het begin was van dit blog, het begin ook van een rondgang langs de faculteiten door het CvB. In die weken is veel gebeurd. Ikzelf heb tientallen brieven en briefjes gekregen, meer bemoedigingen, een paar verwijten. Het CvB zal ondertussen ook wel een inventarisatie gemaakt hebben van knelpunten - al heb ik die nog niet gezien. De vraag is nu: hoe verder? Laten we (d.w.z. CvB, docenten, medewerkers, ondergetekende) de zaak doodbloeden en gaan we gewoon door waar we gebleven waren na hier en daar een schroefje aangedraaid te hebben? Of gebeurt er iets? Zo ja, waar, door wie, wanneer?

Vertrouwen. De echte Pudels Kern?

Vorige week schreef ik op deze plek een stukje over centralisatie. In de (ondertussen veranderde) kop noemde ik dit fenomeen naar Goethe 'des Pudels Kern' ofwel het hart van de zaak. Bij nader inzien kom ik hierop terug. Centralisatie is niet de kern. Dat is vertrouwen of eigenlijk het gebrek daaraan.

Vandaar ook dat het InHolland-syndroom in de ontwikkelingen van de afgelopen jaren zo'n cruciale rol speelt. InHolland verspeelde het vertrouwen, docenten vandaar idem dito, zo ook de leiding. Het gevolg hiervan was dat men vervolgens, terecht, al het mogelijke deed dat vertrouwen te herstellen. Maar de pogingen schoten door.

Bovendien,

Centralisatie als l'art pour l'art

Iets meer dan dertig jaar geleden telde Nederland rond de 400 HBO-instellingen. Daaronder waren een paar 'grote', met enkele duizenden studenten. Dat waren veelal economische opleidingen. Maar de meeste van die 400 opleidingen waren klein tot zeer klein en hadden vaak niet meer dan enkele honderden studenten. Het was een wirwar waar educatief, bestuurlijk en financieel ook nog eens veel mis ging. Vandaar dat Wim Deetman, CDA-onderwijsminister in Lubbers I, in 1983 met de nota Schaalvergroting, Taakverdeling en Concentratie in het Hoger Onderwijs (zie ook hier) kwam. Het kabinet beoogde daarmee, aldus Deetman, 'het hoger beroepsonderwijs te versterken en het tot een gelijkwaardige partner van het wetenschappelijk onderwijs te maken'.

Al ging het vaak niet van harte, de plannen van Deetman hadden succes.

Een kleine bloemlezing van een groot verdriet

Een serie willekeurige citaten uit een lange lange lijst

• De presentatie van Jan Bogerd was een sterk staaltje retorica. Jan was uiterst charmant. Er waren plus minus 30 docenten van een zekere leeftijd en bijna niemand waagde het om kritiek te uiten. 
• Gisteren ben ik trouwens naar de discussiebijeenkomst met het CvB geweest. Ze stelden zich open op en luisterden aandachtig. Ze gaven aan te zijn geschrokken van de voorbeelden. Een van de aanwezigen herkende zich niet in de kritiek en vond dat je als je klachten hebt van organisatorische of beleidsmatige aard die gewoon met je leidinggevende moet bespreken. Ik antwoordde daarop dat mijn leidinggevenden mij doorgaans gelijk geven en zichzelf ook blauw ergeren. Vervolgens geven ze echter aan er ook niets aan te kunnen doen, want dat ‘’het’’ van boven uit de HU komt en dat ze daar ook geen invloed op hebben.
• De Hu heeft met veel dedain, de associate-degree de nek omgedraaid. Dat past natuurlijk niet in de ambitie om een echte havo-universiteit te worden

Een voorbeeld van Protocolitis: Onstage

Sinds kort is de HU overgestapt op Onstage. Volgens het bedrijf zelf is het een fantastisch systeem:

Xebic gelooft in een toekomst waarbij de docent en de student zich weer volledig kunnen focussen op het inhoudelijke onderwijs, en daarbij niet gehinderd worden door allerlei administratieve rompslomp. Dit maken we mogelijk door oplossingen waarin onderwijsinstellingen, de student en het werkveld beter met elkaar samenwerken.

Degenen die aan de HU met Onstage moeten werken denken er iets anders over. Een paar citaten uit een lange lijst

• Het voorbeeld van OnStage en het handtekeningen circus ken je. De HU kiest voor een digitaal systeem, maar verplicht docenten formulieren te printen, handmatig te ondertekenen en vervolgens weer digitaal te uploaden, terwijl dezelfde docenten hun cijfers ook digitaal in Osiris moeten invoeren en ze tegelijkertijd digitaal kunnen accorderen.
• ICT systeem dat als standaard is aangekocht door HU, en niet past bij de opzet van X. Ik zal je de details daarvan besparen.

Kort bericht aan de twijfelaar

Gisteravond (woe. 20 april 2016) heb ik alle mailtjes, berichten uit antwoordformulieren e.d. in 1 document geplakt. Dat document wil ik komende dagen enigszins proberen te analyseren. Een eerste uitkomst volgt volgende week maar voorlopig valt er wel iets over te zeggen. Drie dingen:

1. het is veel, heel erg veel, tot nu toe heb ik om precies te zijn 161 pagina's verzameld

De groei van de HU

De huidige Hogeschool Utrecht is ontstaan uit het samengaan van

1.     De Hogeschool Midden Nederland die op zijn beurt op 01/08/87 ontstaan was uit:

1.1.  Centrale Opleidingscursussen voor Middelbare Akten (COCMA) te Utrecht

1.2.  Academie voor Educatieve Arbeid 'De Jelburg' te Baarn, gestart in 1957 als een opleiding voor jeugdwerk, en samen met de Middeloo te Amersfoort en De Kopse Hof te Nijmegen de Mikojel-opleidingen vormend

1.3.  Academie De Nijenburgh te Culemborg,

Bericht van een tevreden medewerker, enquȇte & inschrijving mailing list

Zoals ook door mij her en der gezegd is het echt niet allemaal kommer en kwel aan de HU. Niettemin kreeg ik gisteren van Eelco Koot (Opleiding Sociaal Juridische Dienstverlening) een reprimande. Het is de eerste. Koot schreef:

I had a dream...

... De school lag in een stadspark dat ik nog niet eerder had gezien. Was dit Utrecht? Het was stralend weer.
Overal rond de school zaten studenten in groepjes op het gras. Was het pauze? Iedereen lachte. Echt iedereen.
Ik liep naar binnen en werd verwelkomd door een stralende C.
Je lacht, zei ik.
Natuurlijk lach ik, antwoordde C., iedereen lacht, de hele dag al.

ff Bukken en dan is deze wind ook weer overgewaaid ofwel back to bHUsiness as usHUal?

In afgelopen dagen heb ik een kleine dertig berichten gekregen van veelal mij volstrekt onbekenden over onverkwikkelijkheden aan de HU. Die berichten liepen in grootte uiteen van een tiental regels tot een pagina of vijf en gingen over van alles en nog wat. Grosse modo zijn ze in twee categorieën te onderscheiden - plus een derde hors concours:

Derde brief aan Jan Bogerd (dinsdag 12 april)

beste Jan,

Ik las je blog van afgelopen weekend. Naar aanleiding daarvan een paar dingen.

Om te beginnen

Recht in de ogen

Jan Bogerd in een column: 'Daarom wil ik er alles aan doen om elkaar recht in de ogen te kunnen blijven kijken.'

Reactie van C. R.

'Ik moest de laatste dagen aan mijn moeder denken. Op haar 70ste heeft zij een medische behandeling ondergaan. Ze vond dat de dokter haar niet goed behandelde. Ze durfde hem hierover aan te spreken. Voor het eerste keek toen de dokter haar in de ogen. Ook hielp hij haar met haar panty's. Mijn moeder heeft het ontzettend gewaardeerd. Ze heeft nog pijn, door de verkeerde diagnose. Maar ze is nog blij van het moment dat de dokter haar in de ogen keek.'

Vandaag (11 april 2016) een jaar geleden eindigde in A'dam de bezetting van het Maagdenhuis. Wat is er veranderd?

 niets, it is business as usual

zie hier
en
 hier 

tis lente, een mooie week toegewenst

Wat is protocolitis?

Protocolitis is een ziekte die gekenmerkt wordt door angst, wantrouwen en overdreven starheid bij degenen die eraan lijden en waanzin, woede en wanhoop bij degenen die met deze lijders van doen hebben. 

Protocolitis is

Bureaucratie - ontstaan begrip

Term werd bedacht door een Franse koopman van Bretonse komaf, dezelfde overigens die de niet minder bekende liberale uitspraak ‘laissez faire, laissez passer’ bedacht zou hebben: Jean Claude Marie Vincent Marquis de Gournay. In tegenstelling tot wat je veelal leest heeft Gournay deze term echter nooit opgeschreven en ook niet letterlijk gebruikt. Hij sprak van bureaumanie en het was Melchior Grimm (Correspondance Littéraire dl 4, p. 11, 1 juli 1764) die deze term aan hem toegeschreef:

Verdriet

Bron

Lang verhaal in 1 plaatje

Een kind ziet wie hier gewonnen heeft. Toch besliste de scheidsrechter anders. Waarom? Hij paste de regels toe! Een zoveelste argument voor de onbevangen blik, die van het kind, en tevens een zoveelste argument tegen protocolitis. Weten wat er gebeurde? Klik hier.

Overigens kreeg Kuipers (de bovenste schaatser) z'n medaille uiteindelijk weer terug, met als argument notabene dat de hoofdscheidsrechter niet terug had mogen komen op zijn beslissing en niet, zoals had gemoeten, omdat toegegeven werd dat de man een fout had gemaakt want het registratiesysteem (dat de eerste schaats niet opgemerkt had) verkozen had boven zijn ogen & het gezond verstand. 

Het gebeurt ook in Goudswaard

Denk nu niet dat het alleen aan de HU gebeurt. Protocolitis is een algemeen verspreide ziekte waarmee alles en en iedereen geïnfecteerd is. Getuige dit dwaze verhaal over... een schutting in Goudswaard.

Steun en dommenwerk (lees: stageformulieren)

Donderdag 7 april begon goed, om half acht met een enorme knuffel van de vrouw achter de receptie. Er zouden die dag nog vele bemoedigingen volgen. Eerlijk gezegd liep ik enigszins gegȇneerd door het gebouw. Nog nooit in mijn leven heb ik op een dag zoveel aardige dingen te horen gekregen.

Lang verhaal in 1 plaatje

meer weten, klik hier

Nog een briefje aan het CvB (6 april 2016)

Beste Jan, fijn dat je toch nog reageert, ik dacht dat je het niet zou doen en was me zojuist aan het bezinnen op het 'hoe nu verder'. Ik beschik weliswaar niet over de middelen waarover jullie beschikken maar dat maakt mijn mening nog niet minder waard c.q. waardevol.

Je zult misschien begrijpen dat ik het onverstandig vind 

Een brief aan het CvB (4 april 2016)

                                                                                   4 april 2016

Geachte leden van het CVB,

Met verbazing las ik afgelopen vrijdag uw briefje over het te verschijnen artikel in het NRC Handelsblad. Waarom zoveel angst? Waarom zoveel indekking? Dat men zelfs in het weekend kon reageren!

Met nog grotere verbazing las ik de volgende dag uw reactie op het artikel, met daarin

Waarom dit blog?

Op 2 april 2016 verscheen in het NRC Handelsblad een kritisch artikel over de Hogeschool Utrecht. Daarin werd ook ik geciteerd en herhaalde ik wat ik in voorgaande jaren op vele plekken en op vele manieren al eerder gezegd had