Pagina's

dinsdag 8 november 2016

Centralisatie of een klein pleidooi voor het docentenuniform

Voorschrift: onderstaande schreef ik de avond voor de verkiezing van Donald Trump. Voelspriet van de tijdgeest?

Sinds de voorjaarsstorm van dit jaar gaat het CvB mee in de decentralisatiemode. Althans, dat zegt het: 'verticale aansturing kan echt niet meer, dat past niet in onze tijd.' Mooi denk je dan, ga zo door. Maar ja, dan zien die leuke meiden van de balie er opeens als magazijnmedewerkers uit, met van die hesjes die je uitgereikt krijgt bij de Voordeeldagen van de Kluskoning. Moet dat? Ja, dat moet blijkbaar. Toch nog een reststukje uniformering, lees centralisatie - net als Xedule en al die andere zaken? Gelukkig lachen de dames erbij want anders...
Goed, uniformering. Maar dan ook echt, stel ik voor. Gelijke monniken, gelijke kappen. Ik vind daarom dat het tijd wordt dat ook HU-docenten een uniform aantrekken zoals het management eveneens geüniformeerd op het werk behoort te verschijnen - om van de studenten nog niet te spreken.

Wat nu als ik word verplicht te zwijgen? Het rizoom en de complexiteit van de moderne macht

Na een van mijn laatste berichten, over een eventuele staking bij de SVJ, kreeg ik uit zekere hoek te horen dat mijn kritiek en zeker het feit dat ik daarbij gebruik maakte van de HU-mail, nog maar 's ter sprake moest komen. Dit was beschaafd Nederlands voor: 'je moet verdomme je bek houden, anders zwaait er wat.' Iets dergelijks is me in mijn leven al vaker gezegd, ook toen ik me in april j.l. in het NRC H'blad uitsprak. Zoiets doe je niet, luidde de boodschap. Je bent loyaal aan je werkgever.

Ik ben het daar vanzelfsprekend niet mee eens, temeer niet omdat mijn kritiek juist een vorm van loyaliteit is en in het laatste geval (die staking) bovendien niets anders dan uit een journalistiek bericht bestond. Maar daarover wil ik het nu niet hebben. Wel over de vraag wat er zou gebeuren als mij, collega Van Broekhoven of een ander verboden werd op te schrijven wat we opschrijven. Waarschuwing?  Salariskorting? Ontslag?

maandag 7 november 2016

Ouroboros. Een kijkje bij ACTAL.

Ouroboros... Met onze protocolitis hebben we een monster gecreëerd dat zichzelf verslindt. Nadat we een zekere vrijheid hadden verworven, hebben we nieuwe gevangenissen gebouwd. Voor onszelf.

Het verzet op deze plaats tegen regeldruk is verre, verre van origineel. Zo werd al in het jaar 2000 (zie hier het dossier) naar aanleiding van het rapport Regels zonder overlast een Adviescollege Toetsing Administratieve Lasten ingesteld. Tegenwoordig noemt dat college zich Actal. Het kreeg als taak, aldus het Staatsblad van 30 maart 2000, 'de regering en de beide kamers der Staten- Generaal te adviseren over:
a. de administratieve lasten voor het bedrijfsleven als gevolg van voorgenomen wetten, algemene maatregelen van bestuur en ministeriële regelingen;
b. door ministeries vastgestelde departementale actieprogramma’s inzake de reductie van administratieve lasten voor het bedrijfsleven als gevolg van bestaande regelgeving.'
'Actal wil bijdragen aan een samenleving waarin de overheid haar doelen verwezenlijkt en tegelijk mensen zo min mogelijk door regels worden belemmerd,' zo staat anno 2016 nog altijd op de website. Goed plan zou je denken. Maar ja, dat is het dus al zestien jaar. Hoe kan dat? En is de zaak in die jaren beter geworden?

Precies in de jaren dat Actal ontstond, gebeurde er iets dat de samenleving op zo goed als alle gebied ingrijpend veranderde:

zaterdag 5 november 2016

Onder verpleegkundigen. Precies hetzelfde verhaal

Op 4 november 2016 publiceerde de SP (ik ben geen lid!) een onderzoek naar c.q. enquête met ziekenhuisverpleegkundigen. De uitkomst hiervan zal velen, ook uit het onderwijs, bekend voorkomen.
"Van de respondenten is ruim 81 procent van mening dat de situatie in de zorg de afgelopen jaren is verslechterd (909 respondenten), slechts 5 procent ziet een verbetering (54 respondenten). Voor deze verslechtering benoemden de verpleegkundigen verschillende oorzaken. Zo ziet ruim 71 procent een toename van de bureaucratie, ziet 47 procent een toename in de werkdruk en ervaart 50 procent een verslechtering van de arbeidsomstandigheden door onder andere minder handen aan het bed en een toename van het aantal patiënten."
Hier wat citaten:
“Meer registratie, onduidelijkheid bij registraties, rompslomp omtrent wel/geen vergoedingen voor de patiënt, onverzekerde patiënten en onduidelijk waar het geld van dbc’s blij : maatschap, ziekenhuis, afdeling?”

Taal & het begin van alle misverstand

Afgelopen vrijdag zat ik in een vergadering waarin onder meer de HU-nieuwbouw aan de Heidelberglaan ter sprake kwam. Het werd een vrolijke bedoening omdat bijna alle aanwezigen talige mensen zijn en die kunnen vanzelfsprekend niet anders dan in de lach schieten als er begrippen passeren als:

  • Instituutsparel. Dat schijnt het nieuwe gebouw te worden. 
  • Lawaaikasten. Dat zijn, denk ik, ruimtes van waaruit rumoer klinkt.
  • Akoestische buffer. Mensen, tapijten, wanden.
  • Aanlandplek. Als ik me niet vergis is dat een plek waar mensen staande vergaderen.
  • Pantrypant meubel. De betekenis daarvan heb ik niet kunnen achterhalen, een meubel dat ergens het midden houdt tussen een partytent en een panty-automaat, denk ik.
  • Uittrilfase. Dat is, als ik het goed begrepen heb, de tijd waarin een afdeling of instituut losgemaakt wordt van een groter geheel. 
  • Actieve plint. Niet verkrijgbaar bij de Gamma, wel zichtbaar op het Jaarbeursplein. Maar wat het is? 
Met betrekking tot dit laatste woord doet een begrip de ronde dat simpel lijkt maar dat niet is: ontvlechting. Laat ik nu altijd gedacht hebben

woensdag 2 november 2016

Waar zo'n blog al niet toe leidt. 't Herstel van een fout

Het recente bericht over een eventuele staking aan de SVJ plus het daaraan voorafgaand bericht over de zogenoemde 'draak Xedule' heeft veel losgemaakt, ook bij de makers van Xedule. Een van hen vertelde me vanmorgen aan de telefoon dat hij er een nare periode aan overgehouden heeft, temeer omdat de informatie niet klopt: Xedule is geen roostersysteem en dus niet verantwoordelijk voor de chaos op de SVJ.

Een gesprek met directeur bedrijfsvoering van de HU, Wim Kuus, overtuigde me ervan dat de man gelijk heeft - althans in de enge zin van dit woord. In Xedule staat alleen de beschikbaarheid van de docenten. Deze wordt gekoppeld aan Aco (vakken, werkvormen, tentamens enz) en levert met deze informatie aan - wat heet - Syllabus+. In dit laatste systeem wordt het rooster gemaakt. Stellen dat Xedule een roostersysteem is, is dus onjuist. Excuses. 

Niettemin blijft de inhoud van mijn verhaal staan, zo ook mijn kritiek op het gecentraliseer waarvan Xedule in dit geval deel uitmaakt. Ik ben ervan overtuigd dat zoveel gecentraliseer met verschillende systemen in een complexe wereld als de onze nooit het gewenste resultaat kan opleveren - en zeker niet zonder controle, aanpassing en overleg. Systemen moeten mensen dienen, niet het zicht benemen. Kuus is het daar mee eens, als ik hem goed begrepen heb. Er wordt voor gezorgd, zo vertelde hij me, dat er per faculteit weer aanspreekpunten voor roostering e.d. komen. 

En oja, daar hadden we het ook over: roosters zijn en blijven geruime tijd in concept. Net zo lang tot de voor alle partijen beste vorm gevonden is. 

Toch ergens goed voor dus, dit gedoe en mijn vergissing. Laten we dat althans hopen. 

dinsdag 1 november 2016

Staking op de SVJ? Het halfeeuwfeest waardig gevierd...


Bij vele docenten is de maat vol over de roosterchaos, zo merkte ik gisteren, de laatste dag van oktober 2016. Vooral degenen die les geven aan het eerste jaar zijn in afgelopen blok gek geworden van te kleine lokalen, verplaatsingen tijdens de lessen, geen lokalen, onduidelijkheden en wat al niet meer. Zie wat enkele dagen geleden op deze plek stond over Xedule.

Een van de collega's, Remko van Broekhoven, schreef hierover op vrijdag 28 oktober een brandbrief (zie hieronder). Een ander, verantwoordelijk voor de nieuwe lessen in het eerste jaar (Yael Woortman) bevestigde de hierin gedane constateringen en meldde het management dat de docenten boos en gefrustreerd zijn. Een derde, Peter Douma, stuurde mij een mailtje met een ervaring (zie hieronder). Een vierde enzovoort. Iedereen zegt hetzelfde.

Collega Gert-Jan Peddemors stuurde mij onderstaande foto, van stagegesprekken journalistiek op onze faculteit. Alle ellende in een beeld:

stagegesprek journalistiek op de Bolognalaan
Toen dit alles gisteren in een groep docenten ter sprake kwam, was de houding duidelijk: als blok B opnieuw zo begint gaan we in staking. Bij deze dus de aankondiging. 

Een staking  zou overigens een mooie hommage zijn aan 50 jaar SVJ. Want zoiets zou toch de grondhouding van journalisten moeten zijn: misstanden aan de kaak stellen, be a pain in the ass!

Ik heb e.e.a. doorgestuurd aan Jan Bogerd, hij reageerde ook en weet er dus van. 

Persoonlijk vind ik het ergste dat de gevolgen van deze centralisatie haaks staan op de aankondiging van decentralisatie. Ik begrijp het ook niet. Hoe kan het CvB nu volhouden dat we gaan decentraliseren als evident het tegenovergestelde het geval is? Ik kom komende dagen met meer voorbeelden.