Pagina's

donderdag 21 april 2016

Een voorbeeld van Protocolitis: Onstage

Sinds kort is de HU overgestapt op Onstage. Volgens het bedrijf zelf is het een fantastisch systeem:







Xebic gelooft in een toekomst waarbij de docent en de student zich weer volledig kunnen focussen op het inhoudelijke onderwijs, en daarbij niet gehinderd worden door allerlei administratieve rompslomp. Dit maken we mogelijk door oplossingen waarin onderwijsinstellingen, de student en het werkveld beter met elkaar samenwerken.

Degenen die aan de HU met Onstage moeten werken denken er iets anders over. Een paar citaten uit een lange lijst

  • Het voorbeeld van OnStage en het handtekeningen circus ken je. De HU kiest voor een digitaal systeem, maar verplicht docenten formulieren te printen, handmatig te ondertekenen en vervolgens weer digitaal te uploaden, terwijl dezelfde docenten hun cijfers ook digitaal in Osiris moeten invoeren en ze tegelijkertijd digitaal kunnen accorderen.
  • ICT systeem dat als standaard is aangekocht door HU, en niet past bij de opzet van X. Ik zal je de details daarvan besparen. Voortraject moet al bij studenten gaan draaien voordat duidelijk is hoe het begeleidingstraject stage ingericht zal zijn. Systeem verstuurt automatisch in totaal 50 standaardmailtjes gedurende het gehele proces aan stagiair, praktijkbegeleider en supervisor die wij vooralsnog niet kennen, maar die niet op de X stage afgestemd kan worden. Wij moeten dus schaduwboekhoudingen gaan bijhouden en handmatig correctiemailtjes gaan sturen. We hebben de invoering met heel veel inspanning succesvol voor ons uit weten te duwen tot februari 2017, en moeten dus najaar 2016 zwaar aan de bak om ons werkproces en onze stagevorm passend te maken aan de ICT ondersteuning. Omgekeerde wereld toch?

  • We zijn overgestapt op OnStage, een systeem waarin studenten hun weekverslagen e.d. uploaden en waarin docenten dan moeten reageren. Zo kan Big Brother mooi in de gaten houden of we dat wel doen, want aan vertrouwen doen we al lang niet meer. Steeds als een student er iets in zet, krijgen we een mailtje om ons daarop te wijzen en dan moeten we met behulp van een 'link' (bij mij werkt hij nooit) naar het systeem en de zaken afhandelen. De reacties die wij als docenten invullen worden vaak heel laat of helemaal niet gelezen, want studenten krijgen géén mailtje als docenten er iets in zetten. Uiteindelijk moeten we onze beoordeling/het beoordelingsformulier uploaden en dan is de stage afgerond. Maar dat is niet zo simpel, want we moeten hem eerst printen en zorgen dat (bij een tweede stage) op het formulier 2 handtekeningen komen te staan van de beide beoordelaars en vervolgens moeten we dat uitgeprinte exemplaar scannen en uploaden, zodat de handtekeningen in het systeem staan. 
  • Daarbij wordt de inhoud van het werk van de medewerkers praktijkbureau uitgehold en gereduceerd tot het zetten van vinkjes in OnStage. Studenten moeten alles zelf opzoeken middels het Click, Call, Collect principe. Daarnaast is er voor studenten AskHU oftewel zoek het maar uit. Je schaamt je gewoon als medewerker om studenten zo het bos in te moeten sturen. 
  • Ik stoor me erg aan hoe we stages tegenwoordig beoordelen. Binnen mijn opleiding beoordelen we het rapport van de student en nergens wordt het oordeel van de bedrijfsbegeleider meegewogen. Kortom, we degraderen de stage tot een schoolopdracht; goede verslagen scoren en we doen geen moeite meer om de stage zelf te beoordelen. J. verwoordde vorige week treffend hoe we stage en scriptie tegenwoordig beoordelen: vroeger gaf een expert een holistisch oordeel over het eindproduct. Nu hebben we een lijst van 25 criteria, waarbij een beoordelaar bekijkt of ‘alle bouwsteentjes’ in het eindproduct aanwezig zijn. Voor de etalage ziet dat er natuurlijk prachtig uit.
  • Het stageregistratieprogramma OnStage is HU-breed aangekocht, opgelegd en doorgevoerd terwijl het een heel star programma is. HU Diensten blijft maar jubelen dat het allemaal zo geweldig is, dat OnStage, maar docenten klagen over de gebruikersonvriendelijkheid.
  • Een belangrijk punt bij OnStage vind ik ook het gebrek aan vertrouwelijkheid. Omdat ik niet weet wie allemaal (kunnen) meelezen, adviseer ik studenten vertrouwelijke zaken per mail te sturen (twijfels, angsten, onzekerheden, ruzies, e.d.). Een belangrijk aantal geeft daaraan gehoor, waardoor ik mails moet beantwoorden en daarnaast een soort schijnverslagen met alleen het goede nieuws in OnStage. Dubbel werk.

Commentaar, aanvullingen e.d. via Vertel je verhaal (linkerkolom)