Ga van mijn rug af. Hartekreet van een professional

Zowel deze als vorige voerde ik met een collega en een stuk of acht studenten voorbereidende afstudeergesprekken. Dat gaat als volgt: de studenten maken plannen voor hun afstudeerwerk, wij lezen die plannen, de studenten presenteren ze, wij (en de andere studenten) leveren commentaar, de studenten maken nieuwe plannen, die becommentariëren we opnieuw en dan gaan ze aan het werk. Over een week of 7 hebben we de afstudeergesprekken en als alles goed gaat, zijn de studenten daarna klaar.
Ik kan niet anders zeggen dan dat dit ontzettend leuk werk is,
zeker als de persoon met wie je het doet kundig is - helaas is dat niet altijd in dezelfde mate het geval. Je ziet de studenten groeien, je voelt de energie, je ervaart dat jouw ervaring & kennis niet voor niks zijn, je geniet van de professionaliteit van je collega, van de wil van de studenten. Kortom, lesgeven is een prachtig vak. Blij dat ik niet in het management zit en de hele dag met leeftijdsgenoten verkeer. Geef mij maar studenten.
Er is slechts een voorbehoud. Dat is het gezeik met die papierrommel eromheen, het uploaden, downloaden, invullen, opsturen en godweetwatmeer van alle onzin die Onstage verzonnen heeft. Waarom? Niemand is erbij gebaat behalve mijnheer D.O.M. Stage zelf. Ik geef de studenten geen cadeautjes, mijn collega ook niet. We belazeren de boel niet. We strooien niet met cijfers. We doen wat we denken wat we moeten doen. We zijn ervaren. We doen het best goed, denk ik. En ja, we maken fouten, we zijn mensen, gelukkig maar.

Er speelt al dagen een deuntje door mijn hoofd. Het gaat als 'kom van dat dak af/'k Waarschuw niet meer'. Alleen de tekst is veranderd. 'Ga van mijn rug af...