Ben ik gek geworden? Uit het interview met Jan Bogerd

Een week geleden publiceerde Trajectum een interview met Jan Bogerd. Daar valt veel over te zeggen, aardige en minder aardige dingen. Laat ik me tot een punt beperken - het zijn tenslotte vrije dagen en ik was zojuist even in Venetië, dat relativeert alles: de kop en de daarbij passende passage.

In de kop staat: 'Verticale aansturing kan echt niet meer'. Deze woorden slaan op de volgende passage:

Vraag: Zijn er eerst reparatiewerkzaamheden nodig voor je verder kunt?

Antwoord: Ik weet niet of reparatie het juiste woord is, maar verticale aansturing kan echt niet meer, dat past niet in onze tijd. We zitten met een hele samenleving in een verticale reflex. Naar aanleiding van het NRC-artikel worden er Kamervragen gesteld, hangt de inspectie aan de lijn. De controle vanuit Den Haag is enorm, de inspectie moet van de hoed en de rand weten.

Als ik dit lees vraag ik me serieus af of ik gek ben geworden.
Een zeer groot deel van de kritiek op de HU en het CvB gaat juist over verticale aansturing, protocollen,  HU diensten, de onzin van talloze formulieren, oekazes van boven af en dergelijke. En vervolgens zegt Jan doodleuk dat verticale aansturing niet meer van deze tijd is...

Slik. Dat is het dan? Geen tegenwerping, geen tegenvraag? Bedoelt Bogerd dat hijzelf niet verticaal aangestuurd wil worden (Kamervragen, Den Haag, Inspectie) sed quod licet Iovi non licet bovi maar dat wat voor hem geldt natuurlijk niet voor anderen opgaat? 

Ik kan het me niet voorstellen zoals ik me ook niet kan voorstellen dat interviewer en geïnterviewde niet zien hoe onsamenhangend een en ander is.  

Tenzij ik gekke Henkie ben.