In afgelopen dagen heb ik een kleine dertig berichten gekregen van veelal mij volstrekt onbekenden over onverkwikkelijkheden aan de HU. Die berichten liepen in grootte uiteen van een tiental regels tot een pagina of vijf en gingen over van alles en nog wat. Grosse modo zijn ze in twee categorieën te onderscheiden - plus een derde hors concours:
- klachten over persoonlijk leed, aangedaan door managers, met veelal gedwongen of vrijwillig ontslag tot gevolg. Deze berichten waren vanzelfsprekend veelal van oud-medewerkers maar een aantal kwam ook van mensen die nog altijd in dienst zijn, gebogen hebben en/of van functie zijn veranderd. De berichten uit deze categorie zijn zeer verschillend maar drie dingen kan je op basis ervan toch wel concluderen, denk ik:
- de HU heeft in afgelopen jaren nogal wat mensen veel leed bezorgd;
- subtiliteit is niet een eigenschap die toepasbaar is het op het HU personeelsbeleid;
- en ten derde, wat mij betreft het meest kwalijke, mensen die met hun directeur of manager in conflict komen hebben binnen de HU weinig om op terug te vallen. Pas als ze hun heil buiten de HU zoeken, bij een vakbond of advocaat, komen ze aan hun trekken.
In een vorig blog schreef ik dat je in het geval van het uiten van persoonlijke beschuldigingen met bewijzen moet komen. Iemand antwoordde dat dit te veel is gevraagd en stelde bovendien dat al die verhalen op zich toch al genoeg bewijs waren. Dat is juist. Opmerkelijk overigens is dat sommige namen steeds terugkeren. Rook & vuur?
- het tweede soort klachten betreft organisatorische zaken. Dat zijn er zoveel & ze zijn zo ongelijksoortig dat ik ze niet snel op een rij kan zetten. Vele ervan hebben van doen met van bovenaf opgelegde werkwijzen m.b.t. stage bijvoorbeeld, cijfertoewijzing, RGW, inrichting van de gebouwen, roostering, ACO, Examencommissie, OER en ga zo maar door.
Er wordt met de mond vaak beleden dat het onderwijs terug moet naar de docenten. Prachtig adagio maar systemen als Osiris, ACO, Onstage e.d. hebben natuurlijk hun gebreken en beperkingen maar nog erger: de stafdiensten die ze beheren, hebben ‘beleid’ geformuleerd met de focus op kostenreductie door zoveel mogelijk gelijk te maken. Gevolg is dat je ‘al ontwikkelend’ ontdekt dat er piketpalen en hindernissen zijn opgeworpen die het onmogelijk maken het ideale onderwijs te creëren.
Tot slot is er een derde soort klachten - en die maken me behoorlijk nerveus omdat ik de vinger er niet achter krijg en ook niet weet wat ik ermee aan moet: over ernstige vormen van vriendjespolitiek, achterkamertjeskoehandel (bijv. m.b.t. tot het hele Amersfoort-gedoe), gekke geldstromen en wat al niet meer. Ik weet niet wat hiervan waar is, ik weet ook niet of we een en ander kunnen achterhalen maar hiervan is me zoveel ter ore gekomen dat het ondenkbaar is dat het verhaal zonder meer verdwijnt.
Niettemin viel het aantal reacties me tegen. Dit kan drie dingen betekenen:
Voor een goede toekomst behoeft de HU een schoon schip.
1 de situatie is minder ernstig dan sommigen suggereren
2 de angst is groter dan gedacht
3 de meeste mensen hebben geen zin in gedoe, het zal hun tijd wel duren, denken ze
Is er nog een vierde reden denkbaar?
Hoe dan ook, alvorens ook hierover conclusies te trekken (en als antwoord 1 juist is, dat ook toe te geven), bij deze nogmaals dezelfde oproep.
Is er nog een vierde reden denkbaar?
Hoe dan ook, alvorens ook hierover conclusies te trekken (en als antwoord 1 juist is, dat ook toe te geven), bij deze nogmaals dezelfde oproep.
Geef
- via het hiernaast staande 'Vertel je verhaal' formulier
- of via mail
concrete voorbeelden van zaken die aan de HU echt verkeerd gaan of in de afgelopen tijd verkeerd zijn gegaan
Met dergelijke zaken doel ik op persoonlijke ervaringen, constateringen, regelrechte misstanden, onzinnigheden, domheden, verhullend taalgebruik, intimidaties en ga zo maar door.
Ik beloof anonimiteit. Nooit zal iemand van mij, tenzij de persoon in kwestie het zelf wil, een naam te horen krijgen.
Ff bukken en dan is deze wind ook weer overgewaaid, heeft een van ons een 'pakkenman' horen zeggen. Ik weet niet of dit waar is - dat iemand dit gezegd heeft, bedoel ik. Ik weet wel dat de uitspraak juist is. Als er binnen korte tijd niets gebeurt, gebeurt er niets, heeft klagen geen zin meer en gaan we terug naar business as usHUal.